شناخت معبود و آفریدگار، محبّت او را در دل ایجاد میکند و این محبّت، انسان را به پرستش و عبادت و اظهار کوچکی و تواضع در برابر عظمت او وا میدارد. نماز، جلوهای از بندگی انسان در پیشگاه خدا و مظهر عبودیّت و عبادت است. آنکه «بنده» آفریدگار است و این بندگی را احساس میکند و میداند و باور دارد، در برابر او، مطیع است و در پیشگاهش سر بر خاک مینهد و به سجده میافتد و با وی راز میگوید و نیاز میطلبد و آن خالق یگانه را که سر رشته دارِ اوست، به عظمت و پاکی میستاید.چرا عبادت؟ فلسفه آفرینش انسان، بندگی و عبادت و عبودیّت است. این صریح کلام الهی در قرآن کریم است که میفرماید:«وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» جن و انس را، جز برای پرستش و بندگی خود نیافریدم. ناگفته نماند که این بندگی کردن، سودی به خدا نمیرساند بلکه مایه عزّت و سعادت خود انسان است وگرنه خداوند بی نیاز مطلق است: من نکردم خلق تا سودی کنم بلکه تا بر بندگان جودی کنم.
برای فرستادن دیدگاه، باید وارد شده باشید.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.