شیوع عفونت های بافت نرم و پوستی

شیوع عفونت های بافت نرم و پوستی در استافیلو کوکوس و اورئوس در بیماران مبتلا به پمفیگوس در فایل تب 

پمفیگوس به صورت گروهی از اختلالات تاول زای تهدید کننده حیات تعریف می شود ک منجر به تاول های بین پوستی در غشای موکوزی و پوست می شود(۱-۳).. چهار نوع پمفیگوس شامل پمفیگوس ولگاریس, پمفیگوس فولیسئوس, پمفیگوس ایگا و پمفیگوس پارانئوپلاستیک می باشند. نرخ وقوع بین ۰و۱ و ۰۵ به ازای هر ۱۰۰۰۰۰ نفر در سال است. با این حال این نرخ در جمعیت های خاص گزارش شده است(۴). ساکنان هند, جنوب شرق اسیا و خاور میانه بیشترین خطر ابتلا به پمفیگوس ولگاریس را دارند. پمفیگوس ولگاریس در مردان و زنان به یک میزان رخ می دهد. در بسیاری از مناطق جغرافیایی, پمفیگوس ولگاریس رایج تر از پمفیگوس فولسئوس است. با این حال در مناطق خاصی نظیر افریقای شمالی, ترکیه و امریکای جنوبی, شیوع پمفیگوس فولسئوس بیش از پمفیگوس ولگاریس است۵). پمفیگوس ولگاریس و پمفیگوس فولیسئوس اختلالات تهدید کننده حیات است. اولنی درمان برای این بیماری ها گلوکوکورتویید با و بدون سرکوب کننده های ایمنی ادجونت است. روش های درمانی و مراقبت پوست نیز خطر ابتلا را کاهش می دهد. امکان عفونت ثانویه باید در زمانی در نظر گرفته شود که زخم ها به درمان پاسخ ندهند و عفونت بایستی به طور مناسب در صورت تشخیص درمان شود.عفونت باکترایی به عنوان یک عامل پمفیگوس در نظر گرفته نشده است در حالی که دوز استافیلو کوکوس اورئوس به صورت عارضه درمان سرکوب و یا مهار ایمنی در نظر گرفته می شوتد. باکتری یک عامل عفونی فرصت طلب است زیرا بیماران پمفیگوس با درمان سرکوب ایمنی برای مدت زمان طولانی درمان می شوند.

شیوع عفونت های بافت نرم و پوستی در استافیلو کوکوس و اورئوس در بیماران مبتلا به پمفیگوس در فایل تب